Roerdijn - Zo aan het einde van het jaar voelen we vaak de behoefte om terug te kijken naar wat er het afgelopen jaar allemaal is gebeurd. Een van de grote gebeurtenissen was natuurlijk de overwinning bij Roerdijn, waar het de Combattanten lukte om de stad, met behulp van een groep gemobiliseerde burgers, terug te veroveren.

Maar hoe is het nu in Roerdijn? Zijn ze daar na drie maanden er weer helemaal overheen en leven ze weer hun gewone leventje zoals voordat Lucentia de stad had overgenomen?
Uw verslaggever besloot om er zelf polshoogte te gaan nemen. 

Het eerste wat opviel bij het verlaten van de Witte Waterweg was de strenge controle bij het toegangsportaal van de stad. Het is wel duidelijk dat de inwoners van hun fouten hebben geleerd en niet zomaar iedereen binnenlaten. In het stadje zelf lijkt het normale leven wel weer op gang te zijn gekomen, al zijn er best veel ramen nog dichtgetimmerd.

Als uw reporter een van de mensen op straat hierover aanspreekt legt ze uit: “Een paar mensen voelden zich opgesloten in de stad. De portalen, die ons een goede bescherming tegen de buitenwereld leken te beloven, werkten ook tegen ons. We konden niet zomaar, onopgemerkt, de stad verlaten toen Lucentia hier de boel over kwam nemen. Deze mensen zijn nu weggetrokken naar Ponderloo en Bicker. Hun huizen staan leeg. Maar ook gebouwen die nog wel in gebruik zijn, zijn nog niet allemaal opgeknapt. Er is een groot tekort aan materiaal, omdat er op veel plaatsen dingen gerepareerd moeten worden”

Toen ik haar vroeg hoe het zat met de slapende bewoners, waar in het afgelopen jaar een aantal keer over is geschreven, legde ze uit dat daar gelukkig een oplossing voor was gevonden. “Er is nu een recept beschikbaar waarmee kruidenkundigen en alchemisten in staat zijn om voldoende drank te maken om het grootste deel van de slachtoffers weer wakker te maken. Kijk, hier heb ik toevallig een kopie, dan kunt u het met uw lezers delen! *). Het probleem wat nu alleen begint te spelen is dat er een gebrek aan een paar ingrediënten begint te ontstaan. Daarom moet iedereen heel voorzichtig met de drank omgaan en niets verspillen.” 

“Waar ik ook heel erg blij mee was,” gaat ze verder “is, dat we de kans hebben gekregen om die vervelende tatoeage uit onze nekken te laten halen, zonder dat daar verder vragen bij werden gesteld. Veel van de gewone burgers hadden zo’n ding laten zetten omdat ze bang waren dat ze anders opgesloten zouden worden, of erger. Ik ben blij dat ik er vanaf ben.”

Daarna trok uw verslaggever, omdat hij toch in de buurt was, verder naar Darlte. Deze stad was na een lange, zware strijd eindelijk ook weer door de Combattanten terugveroverd voor de Ministeries. Dat ze zo gemotiveerd waren om dit voor elkaar te krijgen had zeker te maken met de laffe aanval op het kampement in september.
Pas na een paar weken was bekend geworden hoeveel slachtoffers er precies bij die explosie waren gevallen. Dat kwam doordat veel gewonden direct waren verplaatst naar andere kampementen en hospitalen in de buurt. Uw verslaggever kreeg een lange lijst met slachtoffers te zien. Hij schrok nog het meest van de naam van Magister van Brederode, professor aan de Academie der Toverkunsten. Hij was te ernstig gewond geweest om te vervoeren. Tijdens zijn verblijf in het veldhospitaal van het kampement had hij nog enkele dagen geleefd, maar zijn lichaam en geest waren duidelijk te zwak om er weer bovenop te komen. 

Toen hij wat meer informatie probeerde te krijgen werd hij aan mevrouw van der Stele voorgesteld. Zij had de man in zijn laatste dagen regelmatig behandeld en zat te waken toen hij tenslotte overleed. “Het was heel heftig,” herinnerde ze zich, “De Magister was samen met een groep officieren bezig om de tactische plannen voor een geweldloze actie tegen Darlte te bespreken toen er vlak bij de communicatietent een zwaar explosief afging. Drie van de vier officieren waren op slag dood, meneer van Brederode en de vierde officier raakte zwaargewond. De Magister zelfs zo erg dat hij niet meer vervoerd kon worden naar een van de andere kampementen. Ik ben geen genezer, maar zelfs ik zag dat het niet goed met hem ging. Het vreemdste was dat er heel donker bloed van onder zijn ooglapje kwam druppelen, het leek wel zwart! De genezers konden zijn gewone wonden vrij gemakkelijk genezen, maar zijn oog niet. En op de een of andere manier leek het of zijn ziel niet meer wilde. Tijdens de nacht dat ik bij hem zat te waken, kwam hij ineens bij en leek hij even helemaal helder. Hij greep me vast, gaf een kreet en zakte toen weg in, wat ik dacht, een rustige slaap. De hospik die de kreet ook had gehoord kwam erbij en zag dat hij overleden was.” 

Toen uw verslaggever daarna door de zwaar beschadigde straten van Darlte dwaalde, voelde hij zich triest over hoeveel leed mensen elkaar toch steeds weer aandoen. Maar terwijl hij om zich heen keek en zag hoe de bewoners bezig waren om alles op te ruimen en opnieuw te bouwen, keerde zijn goede humeur toch weer een beetje terug. Gelukkig waren er nog steeds personen, die ondanks alle ellende er het beste van blijven maken, en dat is precies wat Magisch Nederland het komende jaar nodig heeft.

*) Mocht u interesse hebben in het recept van het anti-slaapdrankje, stuur dan een bericht aan deze krant via onderstaand formulier. U ontvangt dan zo spoedig mogelijk een kopie.